زبان خردمند در پس دل اوست ، و دل نادان پس زبان او . [ و این از معنیهاى شگفت و شریف است و مقصود امام ( ع ) این است که : خردمند زبان خود را رها نکند تا که با دل خویش مشورت کند و با اندیشه خود رأى زند ، و نادان را آنچه بر زبان آید و گفته‏اى که بدان دهان گشاید ، بر اندیشیدن و رأى درست را بیرون کشیدن سبقت گیرد . پس چنان است که گویى زبان خردمند پیرو دل اوست و دل نادان پیرو زبان او . ] [نهج البلاغه]
موبایل
>> بازدیدهای وبلاگ <<
بازدید امروز: 27
بازدید دیروز: 106
کل بازدید :158469

>> درباره خودم <<

>>لوگوی وبلاگ من<<
موبایل

>>لوگوی دوستان<<


>>آرشیو شده ها<<

>>اشتراک در خبرنامه<<
 

>>طراح قالب<<